កសិដ្ឋានពហុប្រយោជន៍

ក្រុម​អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ​កំពុង​ព្រមាន​ថា សត្វឃ្មុំ​កំពុង​បន្ត​ងាប់​ ដែល​ជា​ការ​គំរាម​កំហែង​មួយ​ដល់​ការបន្ត​រស់រាន​របស់​មនុស្ស។ ជើង​និង​ស្លាប​របស់​សត្វ​ឃ្មុំ​នាំ​លំអង​ផ្កា​ដែល​អាច​ឲ្យ​ផ្កា​រីក​ស្គុះស្គាយ។ ខណៈ​ដែល​ថ្នាំ​កម្ចាត់​សត្វ​ល្អិត​ការពារ​ដំណាំ​ទាំង​នោះ ថ្នាំ​នោះ​ក៏​បាន​សម្លាប់​សត្វ​ឃ្មុំ​ដែល​ជា​ប្រភេទ​សត្វ​ពាំ​លម្អង​ផង​ដែរ។ នេះ​គឺ​ជា​មេ រៀន​មួយ​ពី​ប្រទេស​រ៉ូវ៉ាន់ដា។

​លោកពូ រស់ ហ៊ុន ជាកសិកររស់នៅភូមិជ្រៃ ឃុំកាហែង ស្រុកសំរោងទង ខេត្តកំពង់ស្ពឺ មានមុខរបរដាំដំណាំនិងធ្វើស្រែ។ គាត់មានបទពិសោធន៍ដាំដំណាំចំរុះតាំងពីឆ្នាំ១៩៨៣ មកម្លេះ។ បទពិសោធន៍នេះគាត់ចេះពីអ្នកភូមិរស់នៅជិតខាង។ ដំណាំចំរុះរបស់គាត់មានម្ទេសចំរុះជាមួយត្រកួនដែលបង្ហាញដូចខា​ងក្រោម។

លោក រិន​ សារ័ត្ន ជាកសិកររស់នៅភូមិពញាសៀង ឃុំសេនារាជឧត្ដម ស្រុកព្រះស្ដេច ខេត្តព្រៃវែង​។ គាត់ជាកសិករសហការជាមួយអង្គការសេដាកនៅឆ្នាំ២០០៣។ ក្រោយពីគាត់ទទួលបាននូវគំនិតថ្មីស្ដីពីកសិកម្មតាមគោលការណ៍ធម្មជាតិមក ធ្វើឲ្យគាត់មានការចាប់អារម្មណ៍ និងធ្វើការសាកល្បងរៀបចំកសិដ្ឋានពហុប្រយោជន៍។ ការរៀបចំនេះក្នុងគោលបំណង៖​

រស្មីសំយោគ គឺជាដំណើរការដែលកោសិការុក្ខជាតិចាប់យកថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ រួចប្រើប្រាស់ថាមពលនេះផលិតជាអាហាររបស់វាដើម្បីរស់។ រុក្ខជាតិដែលនៅក្រោមម្លប់តែងតែទេរទៅរកពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ ប្រសិនបើរុក្ខជាតិទាំងនោះមិនអាចទទួលពន្លឺព្រះអាទិត្យបានគ្រប់គ្រាន់ទេនោះ

ពូជប្រពៃណី គឺជាគ្រាប់ពូជដែលផលិត និងដាំដុះនៅក្នុងតំបន់ និងអាកាសធាតុដែលរុក្ខជាតិនោះ​រស់នៅ។ គឺជាគ្រាប់ពូជដែលត្រូវបានគ្រប់គ្រង និងសំរាំងដោយកសិករដែលរស់នៅនិងដាំដុះនៅក្នុងតំបន់នោះ។

នៅពេលនេះ សហគមន៍សម្បូរសប្បាយ ផ្សព្វផ្សាយនូវអត្ថបទមួយដែលនិយាយអំពី ប្រព័ន្ធស្រោចស្រពកសិកម្មទំនើប ដើម្បីជាទុនដល់កសិករក្នុងការដាំដំណាំ មានខ្លឹមសារដូចខាងក្រោម។

១. ​បច្ចេកទេសនៃការប្រមូលផល ជាធម្មតា គេអាចប្រមូលផលខ្ទឹមបារាំងនៅពេលដែលវាមានអាយុពី ៣ទៅ​៤ខែ ក្រោយពីដាំហើយនៅពេលយើងសង្កេតឃើញថាដើម (ស្លឹក៥០-៧៥%) របស់វាត្រង់កន្លែងក្បែរមើមទន់បាក់ក។

ដីទាំងអស់នៅលើភពផែនដីយើងនេះមានកម្រិត pH ចន្លោះពី ៤,៥ ទៅ ៨,៥។ ដីដែលមាន​កម្រិត pH ៤,៥ គឺជាដីមានអាស៊ីដច្រើនវាជាដីជូរ (Sour) មានតែរុក្ខជាតិ ឬដំណាំប្រភេទខ្លះប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវការដីប្រភេទនេះ។ ចំពោះដីមានកម្រិត pH ច្រើនរហូត ៧,៨វិញ

១.​ ការប្រមូលផល. ដើម្បីឲ្យការប្រមូលផលមានដំណើរការល្អ និងកាត់បន្ថយការបាត់បង់ យើងគួរគប្បីអនុវត្តដូចតទៅ៖

១. ការប្រមូលផល យើងអាចប្រមូលផលប៉េងប៉ោះបាននៅអាយុ ២ខែក្រោយពីដាំ។ ការប្រមូលផលធ្វើឡើងជាច្រើនសា (គឺអាច​ពី ៨ ទៅ១០ ដង បណ្ដាក់គ្នា)។ ការប្រមូលផលម្ដងៗ មានចន្លោះពី ២ ​ទៅ ៣ថ្ងៃ។ ក្នុងការប្រមូលផលយើងអាចបេះដោយដៃ តែយកល្អត្រូវយក​កន្រ្តៃ ឬកូនកាំបិតស្លាទៅកាត់ ហើយធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យប៉ះផ្លែ និងដើម។